Alaphilippe verlengt wereldtitel
Zondag 26 September 2021
Julian Alaphilippe mag een verlengstuk breien aan z’n verhaal in de regenboogtrui. Na een sterke finale waarin de Fransman meerdere keren ten aanval trok, haalde hij z’n tweede opeenvolgende wereldtitel solo binnen. Het zilver was voor de Nederlander Van Baarle. De Deen Valgren mocht als derde mee op het podium in Leuven.
Als afsluiter van de 100ste verjaardag van de UCI Road World Championships wachtte de elite mannen vanop de Grote Markt in Antwerpen een parcours van 268,3 km met onderweg 42 hellingen. Acht renners bundelden de krachten voor een vroege vlucht die zo’n 100 km ver zou dragen. Het peloton liet begaan, waardoor de kopgroep een voorsprong van dik 6 minuten bij elkaar fietste.
Na een korte kennismaking met het lokale circuit in Leuven, trokken de renners een eerste keer naar de Flandrienlus. Bij de eerste passage op de Smeysberg, op 180 km van de streep, konden Cosnefroy, Evenepoel en Cort Nielsen het peloton ontvluchten. Op de S -bocht Overijse - Taymansstraat slaagde een kleine groep met onder andere Asgreen en Roglic erin de oversteek te maken. Zo vormde zich in de achtervolging een groep van 15 renners. Italië had geen mannetje mee, dus moest de squadra aan de bak.
Met verschillen kleiner dan 30 seconden begonnen de groepen aan 4 lussen op het stadsparcours in Leuven. Daar volgden de korte, pittige klimmetjes elkaar in sneltempo op. Het peloton dunde er automatisch uit. Met nog 92 kilometer te gaan, liet Evenepoel opnieuw van zich horen.
De jonge Belg glipte mee met een klein groepje waar ook de Duitser Politt, de Spanjaard Garcia Cortina en de Nederlander Van Baarle deel van uitmaakten. Ook Italië had dit keer met Bagioli een vertegenwoordiger mee vooraan. Met een voorsprong van zo’n halve minuut trokken de mannen opnieuw richting Flandrienlus.
Het was wachten tot de Bekestraat vooraleer de bom bij de favorieten volledig ontplofte. Titelverdediger Alaphilippe versnelde met Van Aert en Stuyven in het wiel. Ook Europees kampioen Colbrelli, Van der Poel en Pidcock schoven mee. Niet veel later maakten ze de aansluiting bij de groep Evenepoel. De vierde en laatste passage op de Smeysberg zorgde opnieuw voor spektakel. Weer was het Alaphilippe die het vuur aan de lont stak. Enkel Colbrelli kon volgen. Deze keer was het aan de Belgen om de situatie recht te zetten, wat ook lukte. Een favorietengroep reed zo richting de laatste 2,5 ronden op de stadslus in Leuven waar uitzinnige fans op de finale wachtten.
Bij de voorlaatste passage op de Keizersberg was het verhaal van een ijzersterke Evenepoel uit. Even later waren het opnieuw de Fransen die versnelden. Alaphilippe kreeg de rode loper uitgerold door Madouas en lanceerde zich op de Wijnpers. Van Aert moest voor het eerst zelf de kastanjes uit het vuur halen, maar aanpikken bij Alaphilippe lukte niet.
Toen landgenoot Stuyven in de aanval ging, liet de Belgische kopman het gat vallen. Stuyven, Pidcock en Colbrelli reden het gat met Alaphilippe dicht. Op de oplopende stroken richting voorlaatste passage op de Sint-Antoniusberg was het weer Alaphilippe die z’n kans schoon zag. Hij zette de volledige groep onder druk.
Dit keer met succes. In de achtervolging waren het Stuyven, Van Baarle, Valgren en Powless die de groep Van Aert – Van der Poel ontglipten en bij het ingaan van de laatste ronde met een achterstand van 10 seconden op zoek gingen naar Alaphilippe. Meer dan een tweede plaats zat er niet meer in. Alaphilippe hield goed stand op de beklimmingen tijdens de laatste ronde en reed solo richting de finish op de Geldenaaksevest.
